Podczas wędrówki po karpackich szlakach wokół Bukovela całkiem możliwe, że kilka metrów dalej, w gęstwinie, czai się jeden z najliczniejszych, ale jednocześnie mało widocznych mieszkańców lokalnej fauny – zając szarak (Lepus europaeus).
Zając szarak to duże, smukłe zwierzę. Jego długość może osiągać 70 cm, a waga – do 6 kg. Od innych zajęcy odróżniają go długie, spiczaste uszy, których końcówki są zawsze czarne, które nie tylko pomagają mu usłyszeć najmniejszy szelest, ale także regulują temperaturę ciała – "chłodzą" latem, oraz długie tylne łapy, dzięki którym może osiągać szaloną prędkość – do 60 km/h, a podczas ucieczki wykonuje gwałtowne zygzaki, dezorientując drapieżnika. Sierść zająca w lecie jest szaro-brązowa, a przed zimą nie staje się całkowicie biała, a jedynie jaśnieje, nabierając brązowo-szarych odcieni. Pomaga mu to w kamuflażu wśród pni drzew i suchej trawy.
Szczególną cechą charakteru zająca jest jego ostrożność. Dzięki wyostrzonemu słuchowi i doskonałemu węchowi potrafi w porę wyczuć niebezpieczeństwo. W przypadku zagrożenia zając nie ucieka od razu, ale zamiera w bezruchu, mając nadzieję, że nie zostanie zauważony. Jeśli to nie pomaga, rzuca się do ucieczki, zacierając ślady, aby zmylić drapieżnika.
Zwierzę prowadzi nocny tryb życia – w ciągu dnia odpoczywa w zacisznych "legowiskach", a w poszukiwaniu pożywienia wychodzi o zmierzchu. Zając szarak jest prawdziwym wegetarianinem. Podstawę jego diety stanowią trawy, młode pędy drzew, a zimą żywi się suchymi roślinami i ich nasionami. Wiosną może delektować się pączkami, a nawet grzybami.
Zając szarak jest bardzo ostrożny i unika ludzi. Najczęściej ślady jego obecności można zobaczyć na śniegu. Ślady zająca są rozmieszczone w grupach po cztery odciski: dwa duże równoległe z przodu, a za nimi dwa mniejsze, ułożone ukośnie jeden za drugim. Ciekawe, że przednie odciski pozostawiają tylne łapy zająca, a za nimi znajdują się odciski przednich łap.
Zwierzę to odgrywa ważną rolę w ekosystemie leśnym. Jest źródłem pożywienia dla drapieżników, a także pomaga w rozprzestrzenianiu nasion roślin.
Obserwowanie zająca szaraka to prawdziwa przyjemność dla miłośników przyrody. Jeśli uda Ci się zobaczyć to zwinne zwierzę podczas spaceru po lesie, pamiętaj, że jest ono bardzo płochliwe. Staraj się nie hałasować i obserwuj je z daleka, aby go nie przestraszyć. Takie spotkania, choć rzadkie, zawsze wywołują uśmiech i zachwyt.
Nie zapominaj, że przyroda Bukowla to nasze wspólne dobro, które musimy chronić. Szanuj dzikie zwierzęta i nie przeszkadzaj im w ich naturalnym środowisku.